Siła reputacji (Andrzej Pilipiuk, Reputacja)
Andrzej Pilipiuk, Reputacja, Fabryka Słów 2012
Czytałem lepsze zbiorki Pilipiuka. Może to kwestia tematyki i bohaterów, gdyż ani doktor Skórzewski, ani Robert Storm nie należą do moich ulubionych gierojów Pilipiukwerse. Teksty z „Reputacji” nie są złe, ale brakuje mi w tym tomie jakiegoś pazura, zupełnie szalonej historii, którą autor często wrzuca do swoich zbiorów. Tutaj wszystkie powiastki są dłuższe, nieco rozwlekłe, spokojne, wyciszone. Dobre, ale nie na wypełnienie całego zbioru. Autor pisze z rozpędu, opierając się bardziej na swojej, nomen omen, reputacji, niż nowym pomyśle. Brakuje mu jakiejś przygody, impulsu do wygłupów literackich, rodem z epoki Wędrowycza Zapijanego. Pilipiuk eksperymentuje z poważniejszymi tekstami, ale te próby po prostu nie wychodzą tak dobrze. A szkoda, bo dobór historycznych zagadek i ciekawostek jest obiecujący.
Reputacja 7/10
Kolejne opowiadanie norweskie. Jak zwykle solidny klimat dalekiej północy, tylko pretekstowa fabuła i zbyt wiele słów, jak na tak zwięzły koncept.
Szachownica 6/10
Pompowania Roberta Storma ciąg dalszy. Dobre preludium do cyklu, ale sam w sobie tekst jest tylko poprawny.
Hitler w szklanej kuli 6/10
Nieudana próba wepchnięcia pilipiukowego szaleństwa do zbioru. Zbyt długi szort lub zbyt ubogie opowiadanie satyryczne.
Naszyjnik 6/10
Robert Storm jest nudny. Poprawny i wypolerowany, ale pozbawiony uroku. Dobre, rzemieślnicze opowiadanie, które mogło być lepsze, z odpowiednim bohaterem.
Wielbłądzie masło 7/10
Dobre, wzruszające opowiadanie o tym, że wojna jest zła, prawdziwych Cyganów już nie ma, a jak kogoś przyciśnie głód, to zamiast skarżyć się państwu, musi sobie radzić sam, na przykład zjadając wielbłąda. Część wojenna udana, współczesna już mniej. Ale i tak, razem z opowiadaniem tytułowym, jaśniejszy punkt zbioru.
Średnia ocen: 6.4/10