Kącik muzyczny

W zmienionym składzie - część I

Panta rhei - powiedział Heraklit podczas powodzi stulecia. Potomni zinterpretowali jego słynne słowa jako: byt nie ginie i nie powstaje, a jedynie ulega przemianom w wyniku nieustannego ścierania się przeciwieństw. Nie inaczej jest z zespołami muzycznymi - z czasem zmieniają repertuar, styl, instrumentarium, miewają lepsze i gorsze chwile. Nierzadko, w wyniku ścierania się przeciwstawnych charakterów, celów lub koncepcji, zmieniają też składy osobowe - w atmosferze skandalu lub po cichu, wbrew oczekiwaniom fanów lub też za ich błogosławieństwem. I chociaż dla przeciętnego końcowego odbiorcy zmiany personalne mogą pozostać niezauważone, ponieważ trzon zespołu - kompozytor, frontman, wirtuoz czy tekściarz - pozostaje ten sam, to i tak, według efeskiego filozofa, będziemy mieli do czynienia z inną grupą.

W niniejszym cyklu recenzji postawimy pytanie: czy woda z innej rzeki może być słodsza? Prześledzimy najnowsze albumy kilku popularnych zespołów, które w ostatnich kilku latach przeżyły - z różnych przyczyn - przetasowania muzyków.

Raj Odkopany

Nerwowych mogę uspokoić już na wstępie – płyta nie jest zła, ba!, nawet bardzo dobra. W 2012 Paradise Lost zaprezentował nam smakowitą mieszankę starych formuł, swoiste wykopalisko archeologiczne z poprzednich dwunastu albumów. Efekt zachwyca, ale też nie nadaje się do powtórzenia.

Lista nerdowych przebojów (Metal Gear Rising: Revengeance Vocal Tracks)

MGRRVT zawiera 13 kawałków przystępnej muzyki popularnej, ponoć idealnie wkomponowanych w akcję gry, solidnych technicznie, i równie jak absurdalna opowieść cybernindży na obcasach, zdystansowanych wobec siebie.

30 lat burzy

Od premiery drugiej płyty Metalliki upływa 30 lat, a album ten wciąż odbija się echem w nowoczesnej muzyce metalowej i rockowej. Jest ważny z wielu powodów, z których zwykła przyjemność słuchania tych ośmiu kawałków nie jest najważniejsza.

Kiedy piekło zamarznie

"Piorun, chociaż dosiadany od 30 lat, nadal nie został okiełznany." - WTFWanderer nie próbuje wdawać się w polemikę z przedmówcą. Zamiast tego opisuje, co go miażdży i wyraźnie nie zdaje sobie sprawy, jak działa skala dziesięciostopniowa.

Czy piorun uderza dwa razy? (Master of Puppets, Metallica)

Postaram się przesłuchać płytę na nowo, na świeżo, bez sentymentów; zadać pytanie: czy mistrzowie byli naprawdę tacy genialni, po otrzymali po prostu premię jako bezkonkurencyjni w swojej epoce. Sądzę, że obie odpowiedzi są w pewnej mierze prawdziwe.